Toespraak Margo van Enck-Hulleman tijdens de nieuwjaarsbijeenkomst op 14 januari 2024
Beste partijgenoten,
Ik weet niet hoe het u vergaat. We kijken terug op een jaar waarin er steeds meer conflicten en oorlogen, ook relatief bij huis, worden gevoerd. In ons land is de verharding ook gaande en zelfs in onze gemoedelijke plattelandsgemeente voelen we dat. Er zit spanning in de samenleving. Tegenstellingen tussen bevolkingsgroepen maakt dat veel mensen bezorgd zijn. In de opmaat naar de verkiezingen van 22 november vorig jaar werd het gesprek over “waar sta ik in deze discussie” in familie-vriendenkring niet zelden ongemakkelijk en liever vermeden, “het zou immers zomaar heel vervelend kunnen worden”. Of het nu gaat om discussies over natuur of landbouw, kerncentrale of windmolen, over een woning vinden in relatie tot de opvang van vluchtelingen en huisvesting van statushouders. Een gepolariseerde discussie met weinig tot geen ruimte voor nuance.
In die spanning kruipen gelijkgestemden dichter bij elkaar en versterken elkaar in hun afkeer van mensen die anders denken. Mensen maken zich daar terecht zorgen over. Ruim 3 op de 4 Nederlanders ziet de tegenstellingen over maatschappelijke kwesties groter worden. Het vertrouwen dat de politiek er voor mensen is en dat Den Haag de “grote vraagstukken” kan oplossen, is historisch laag. Het gevolg is dat de koppen steeds vaker en harder tegen elkaar gaan. Met een toon die vaak verongelijkt en negatief is.
Zijn dit allemaal onredelijke mensen? Zeker niet. Wanneer je met elkaar in gesprek gaat kom je er achter dat bijna iedereen die verharding afwijst. Niemand is gebaat bij onbegrip en tegenstelling. Bij wantrouwen en zelfs gevoelens van haat. Die emoties lossen immers de problemen van mensen niet op. Onderlinge verschillen van inzicht moeten juist worden uitgesproken; want achter dat verschil van inzicht zit een verhaal, een reden waarom mensen het vertrouwen kwijt zijn. We zijn, ook als overheid, onze nieuwsgierigheid naar het verhaal achter onze medemensen kwijtgeraakt, te lang is er op het individualisme gefocust. “Whats in it for me” of … “zolang het mij maar goed gaat”. Met een overheid die er steeds maar niet in slaagt om de echte problemen van mensen aan te pakken.
Uitslag Tweede Kamerverkiezingen
De uitslag van de Tweede Kamerverkiezingen kwam hard aan. Niet omdat we het als GL-PvdA perse slecht hebben gedaan, statistisch gezien kwamen we als 2e partij uit de bus. Maar de grote winst van de PVV vond ik ronduit schokkend.
Nieuwkomer NSC, de BBB en de VVD zijn nu, samen met de PVV in gesprek over het “respecteren van de Grondwet” en hoe daar straks in een eventuele coalitie handen en voeten aan te geven. Beste partijgenoten, ik weet niet hoe dat voor u is, maar ik krijg daar de rillingen van. Afgelopen week is een driedaagse sessie in “goede sfeer” verlopen, vernamen we van de deelnemers. Ik weet niet zeker of dat een geruststellende gedachte is.
Waar sta je in dat geweld als lokale politicus? In de gemeente waar je, als democratisch gekozen volksvertegenwoordiger, je werk mag doen?
Beste mensen, ik kan jullie zeggen dat die verantwoordelijkheid zwaar is en dat je die altijd voelt. Want wie ben je eigenlijk? En belangrijker, wat kun je doen? Welke schakel ben je? Ben je een kleine pion in het spel?
De PvdA moet het niet meer hebben van grootte in getal. In de samenwerking met GL zijn we op weg en dat pad ziet er niet altijd even geplaveid uit. Is dat erg? Naar mijn mening niet maar het vraagt wel onze aandacht en alle ogen zijn ook op die samenwerking gericht. Daar zijn we ons van bewust.
Ik ben ervan overtuigd dat we het in onze kleine gemeente moeten hebben van “samen doen”. Dat zien we ook terug in verbondenheid in de Brummense samenleving; het rijke verenigingsleven in onze kernen evenals het ‘naoberschap” zijn mooie voorbeelden. De gemeenschapszin is van oudsher groot in onze gemeente. En dat is hoopgevend in deze lastige tijd. Die verbondenheid zoek ik ook altijd op IN het gemeentehuis. Natuurlijk, het is een politieke omgeving, er zijn andere overtuigingen
en visies. Er zijn soms pittige gesprekken maar altijd probeer ik met respect en nieuwgierigheid te kijken en te luisteren naar wat die ander beweegt. Met een compliment of vleugje humor waar het kan. Het is mensenwerk en dat maakt het werk de moeite waard. Het maakt dat je wederkerigheid, collegialiteit en een gunfactor ervaart.
Eerder deze week hoorde ik op Radio 1 Splinter Chabot over mensen in de politiek (in de context van het formatieproces en de driedaagse op “De Zwaluwenberg”); over het graag in de schijnwerpers willen staan en hoeveel woorden er toch wel niet worden gegeven aan het “echt niets kunnen zeggen”. Hij zei “Je weet toch wat ze zeggen, politiek is de showbusiness voor lelijke mensen”! Zien en gezien worden.
Beste mensen, uit de grond van mijn hart hoop ik dat er toch meer is dan een groot ego en allemaal “voorin in de bus te willen zitten”. Want we weten allemaal, dat lukt nooit.
Kijkend naar 2024:
Het wordt een spannend jaar voor de toekomst van de gemeente Brummen. Onze kleine gemeente heeft het zwaar en het piept en kraakt regelmatig om een acceptabele gemeentelijke dienstverlening voor onze inwoners overeind te kunnen houden. Overal is het lastig om vacatures in te vullen, voor kleine gemeenten zoals Brummen is die uitdaging nog groter, we staan niet zelden onderaan het wensenlijstje van potentiële kandidaten.
Bovendien zijn veel van onze medewerkers zgn. eenpitters en dat maakt de organisatie extra kwetsbaar.
Zoals jullie ongetwijfeld hebben gehoord vertrekt burgemeester Alex van Hedel per 1 maart. Hij zal voorlopig worden vervangen door een waarnemend burgemeester.
Beste partijgenoten, het is allang niet meer de vraag “wat voor een gemeente willen we zijn, maar het is vooral … wat kunnen we nog? Binnenkort spreekt de gemeenteraad over hoe over we toekomstvisie op de gemeente Brummen gaan vormgeven. Zoals het er nu uitziet zullen verschillende scenario’s onderzocht worden. Ongetwijfeld komt de fractie met updates naar u toe de komende periode.
2024
Van harte wens ik dat dit het jaar wordt van luisteren naar elkaar. Partijgenoot en Burgemeester van Utrecht Sharon Dijksma zei het treffend in haar nieuwjaarstoespraak “Heb een beetje geduld met elkaar.
Als je ergens bezorgd over bent, zoek elkaar op en praat met elkaar. Stel een vraag en slik je oordeel in. Blijf nieuwsgierig, blijf tolerant. Geef een ander de ruimte om zichzelf te zijn”.
Woorden die me uit het hart gegrepen zijn.
Ik wens u een gezond en hoopvol 2024 toe!